W roku 2005, mając 20 lat i nie czując w sercu, żadnego z dostępnych mi kierunków studiów, wyjechałam do Wielkiej Brytanii. 

Miałam ogromne szczęście, ponieważ zostałam zrekrutowana przez Royal Masonic Benevolent Institution do pracy w domu opieki z osobami starszymi. Byłam jedną z pierwszych Polek zatrudnionych przez tę organizację. 

Ponieważ RMBI, to bardzo rzetelna i prestiżowa instytucja, od samego początku w opiece, pracowałam i mieszkałam w jednym z najlepszych domów w Wielkiej Brytanii: Shannon Court, Surrey. 

Dzięki miłości jakiej doświadczyłam od babci i dziadka w Polsce, od dziecka miałam otwarte serce na starszych i schorowanych ludzi. Opiekując się osobami w domu opieki, czułam, że jestem na właściwej ścieżce i że robię coś wartościowego. Moi podopieczni w Anglii stali się po prostu moją przedłużoną rodziną, a dom opieki moim nowym domem.

Charakteryzowało mnie jednak jeszcze wtedy logiczne podejście do życia i komunikacji interpersonalnej. Wyzwaniem w pracy, okazały się więc być osoby starsze, żyjące z demencją. 

Nie miałam nigdy wcześniej kontaktu z osobami żyjącymi z otępieniem. Nie rozumiałam ich zachowań i bałam się przebywać w ich towarzystwie. Dwunastoosobowy oddział zamknięty dla ludzi z zaawansowaną demencją nazywałam więc “wariatkowem” i unikałam pracy na tym oddziale.

Ponieważ system opieki w Wielkiej Brytanii już nawet 15 lat temu był bardzo rozwinięty, regularnie dostawałam najróżniejsze szkolenia podnoszące moje kwalifikacje zawodowe.

Były to również szkolenia o tematyce demencji. 

Niestety szkolenia te były przede wszystkim oparte na teoretycznej, naukowej wiedzy i opisie choroby zamiast sposobów radzenia sobie z chorymi oraz z naszymi emocjami.

Jedyną praktyczną radą, w kontakcie z chorymi wydawało się być: „proszę zachować spokój i zaoferować herbatę”. Było to niewystarczające podczas popołudnia w pracy i tak zwanego ‘sundown time’, czyli czasu zwiększonej pobudliwość u osób z demencją, którzy często wówczas “chcą do domu”. 

Przez wiele lat nie rozumiałam o co chodzi moim ówczesnym podopiecznym z demencją oraz nie wiedziałam jak postępować, co odpowiadać. Byłam przez to bardzo sfrustrowana w pracy.

Przełom nastąpił kiedy poznałam zasady Contented Dementia (SPECAL). Jest to specjalistyczna, a jednocześnie prosta metoda pracy i komunikacji, która w dokładny i niemedyczny sposób wyjaśniła mi, co dzieje się w mózgu osoby chorej. Dało mi to wgląd do świata osób żyjących z demencją od wewnątrz.

Ten wgląd był dla mnie bardzo głębokim i szokującym doświadczeniem. Nagle zdałam sobie sprawę z błędów komunikacyjnych, które nieświadomie popełniałam przez 7 lat pracy w domach opieki. Długo nie mogłam przestać płakać mówiąc o tym. Śnili mi się wszyscy byli podopieczni z otępieniem. Ponownie widziałam wiele sytuacji z oddziału, ale już w zupełnie innym świetle. W końcu rozumiejąc już, jak w miarę postępu demencji, ludzie postrzegają otaczający ich świat.

Na przestrzeni ostatnich 10 lat, pracowałam jako opiekunka 24 godzinna, żyjąca z chorymi oraz ich rodzinami w domach prywatnych. Praktykowałam nowe podejścia do osób żyjących z demencją, osiągając niesamowite rezultaty w poprawie jakości życia zarówno chorych jak i ich otoczenia.

To dzięki napotkanym na swojej ścieżce osobom żyjącym z demencją, dziś rozumiem, 

że “dom” do którego tak często chcemy trafić to stan uczuciowy, a nie miejsce. 

Całkowicie zmieniło to jakość mojego życia i od tamtej pory bliskie jest mi pojęcie domu przez duże “D”, czyli stanu emocjonalnego, w którym jesteśmy w empatii i miłości do siebie oraz otoczenia.

15 lat od mojego pierwszego, przerażającego kontaktu z chorymi, propagowanie wiedzy na temat komunikacji w demencji stało się moją pasją. Z potrzeby dzielenia się swoją  praktyczną wiedzą, stworzyłam działalność o nazwie “Malwina Aisha Dementia Practitioner”. Oferuję szereg usług wsparcia i mentoringu dla opiekunów, w tym:

Opiekuńcze Kręgi - internetowe grupy wsparcia, które pozwalają opiekunom połączyć się z ich osobistymi uczuciami i emocjami oraz pomagają zadbać o siebie.

Dom To Uczucie - warsztaty dla opiekunów, podczas których uczę empatycznych technik komunikacji  (technik lustrzanych, empatycznego słuchania, rozmowy bez zadawania pytań).

Zapomnij Alzheimera - webinary na temat opieki skoncentrowanej na osobie a nie na jednostce chorobowej.

Kontakt z opiekunami i chorymi w Polsce mam od 2018 roku. Widzę ogromne zapotrzebowanie na zmianę w polskiej mentalności oraz zapewnienie wsparcia rodzinom. 

Moim marzeniem jest sieć przeszkolonych wolontariuszy, którzy rozumieją demencje jako niepełnosprawność i którzy będą wnosić i czerpać z kontaktu z chorymi niesamowicie pozytywną energię.

Od 2006 roku każdego dnia szuka klucza do świata osób z demencją, którym towarzyszy. Otworzyła setki drzwi, przez które została zaproszona do dalszego odkrywania osoby – tego kim była przed diagnozą oraz kim jest w chorobie. Każdego dnia podejmuje nowe wyzwanie. Kilkanaście lat misji.
Prowadzi terapię osób żyjących z demencją a także wspiera rodziny opiekujące się osobami chorymi. Setki spotkań z osobami chorymi, tysiące godzin rozmów z opiekunami, prowadzone badania neuropsychologiczne dały jej ogrom doświadczenia i wiedzy.
Pracowała w różnych miejscach: w Domu Dziennego Pobytu, w Domu opieki, w domu osoby chorej, w swoim gabinecie. Jak mówi: „Bez osobistego spotkania z osobą z demencją, w różnych sytuacjach trudno jest poznać świat osób chorych i tym bardziej pomagać innym go zrozumieć”.
Jako pierwsza psycholog w Polsce posiada certyfikat instruktora „Opieka w demencji w oparciu o filozofię opieki Silviahemmet” Fundacji założonej przez Jej Wysokość Królową Szwecji Sylwię (z którą spotkała się osobiście).
Gość w licznych programach telewizyjnych i radiowych.